Can you hear me Major Tom?

Sabah 8'de yoklama alan öğretmene kızmakla beraber, haftasonlarını tekrar tatil olarak görmeme imkân verdiği için müteşekkirim. Sayesinde uzay boşluğunda gibi hissetmekten kurtuldum.
Yani benim hissiyatım bu şekilde. Bahar geldi, çiçekler, kelebekler... Hava güzel. Zaten burada kış yok, soğuk yok. Ailemden, arkadaşlarımdan hasta olan yok, çok şükür. İşim var, şimdilik gelir gelecek korkum yok. Gayet imtiyazlı bir durumdayım. Yani güzel bir manzara içinde uzayda süzülüyorum. Her yer karanlık ama yıldızlar parlıyor. Heyecanlı ama yalnız bir mâcera. Ama o 8:00 yoklaması var ya, işte o beni bir şekilde dünyaya hayata bağlıyor:

''Ground Control to Major Tom

Ground Control to Major Tom
Take your protein pills and put your helmet on''

Güne başlıyorum. Her gün birbirinin aynı ama değil.

''And I'm floating in a most peculiar way

And the stars look very different today''

Haberleri okuyorum. Maske, solunum cihazı, oranlar, rakamlar, tahminler, öngörüler; açalım mı, açmayalım mı, ne kadar açalım, ne zaman açalım...

Yemek, koyu yeşil sebzeler, meyveler; bakkal alışverişine ne zaman gidilecek...

Ödevler, toplantılar, işler; yapıldı mı, yetişecek mi...

Sonra hafta sonu geliyor. Tatil.

''Planet Earth is blue
And there's nothing I can do''

Space Oddity