Un coronavirutique

Postadan kartpostal çıktı. Vatandaş sanki 12 dakikada bir twitterda 75 milyona seslenmiyormuş gibi bir de eve kart gönderdi. Yanlış adres. Kendisi daha koronanın k'sını bilmezken biz gönüllü ev hapsindeydik. Neyse kırk yılda bir iyi bir şey yapmış, fazla takılmayayım.

 

...Diyorum... İyi hoş da, arkada yazanlar twitterla yazdıklarıyla tutmuyor.

Bence bu kartın yollandığından Donald Trump'ın haberi yok. Üstelik yazdıkları bizim eyalete de uymuyor. ''Hasta çocukları evde tutun,'' demiş. Okullar kapalı; hasta, sağlıklı bütün çocuklar evde. ''Barlara, lokantalara gitmeyin, eve sipariş verin,'' demiş. E hepsi kapalı burada. Değil 10 kişi, iki kişi bir araya gelemiyoruz 15 gündür.

Bu kartın Mart sonunda değil, Ocak sonunda gönderilmesi gerekiyordu. Bu örnekte geç olsun, güç olmasın denmiyor.

Kaç gündür tuvalet kâğıdına bu kadar laf ettim, sonunda geri tepecekti tabii. Hong Kong'lular evde kolayca yapılacak bir maske tarifi vermişler. Video ile de anlatmışlar. Üstelik mukavva kullanılmıyor ve yapılmışı var denmiyor!

Malzemeye bir bakın; ne avokado yağı var, ne chia tohumu. Gerekenler poşet dosya, delgeç, kâğıt havlu, selpak, lastik. Tarif gibi tarif! 80'lerde çocuk olanlar beğensin diyeceğim, ama o zamanlarda kâğıt havlu yoktu. Olsun, ben beğendim.

Sabah: Okul olmamasının mutluluğuyla kalkış, alışılmışın dışında bir temizlik seansı,
Öğle: Tabii ki koyu yeşil sebze yemeği (ya ne olacağıdı?)

Günün güzel olayı: Öğleden sonra dışarı çıkış.

Bugün evde kalışımızın 16. gününü kutlamak amacıyla ailece arabaya bindik. Arada mebzul mesafe bırakmak kaydıyla parklarda yürüyüş yapmaya izin var. 5 kilometrelik sahil şeridine sahip bir parka gittik, yürüdük.  Güneş yüzünü hiç göstermedi, hava 12 derece idi. Olsun, benim dilimdeki şarkı

ni la bombe atomique

un Coronavirutique

umudum yarınlarda, sahildeyim.